วันเกิด…แฟนเก่า

วันนี้วันเกิดของเธอ คนที่วันนี้กลายเป็นแฟนเก่า

จะมาลืมหรือจำได้เอาตอนนี้ก็คงไม่มีประโยชน์ เพราะ มันก็ผ่านไปแล้ว นานแล้ว

แต่ถึงสมองจะคิดได้อย่างนี้ – แต่หัวใจ (หรือร่างกาย) มันก็ไม่ยอมทำตามที่คิด

แล้วเมื่อคืนผมก็ยังโทรไป Happy Birth Day เธอเข้าจนได้ โทรไปก่อนวันเกิดจริงหนึ่งวัน เพราะยังไงซะ พอถึงวันเกิดเธอจริง ๆ เธอก็คงไม่ว่างมาคุยกะผมอยู่ดี

ดันโทรไปเอาตอนผมกำลังนั่งรถเมล์กลับบ้าน เสียงดัง ก็เลยต้องตะโกนเอานิดหน่อย ขลุกขลักพอสมควร

จากที่ตั้งใจว่าแต่โทรไปพูดสุขสันต์วันเกิดสองสามคำ สองสามนาที ก็กลายเป็นว่าต้องยืดยาวไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง โดยส่วนใหญ่จะเป็นฝ่ายฟังเธอ บ่นเรื่องงานให้ฟัง – หัวหน้าให้งานเยอะ ผู้ร่วมงานใหม่ก็ดูเหมือนจะเอาเปรียบ ….

ถ้าไม่คิดว่าตอนนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว เธอก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง ยังเป็นคนขี้บ่น และก็ยังคงบ่นง้องแง้ง ๆ งุบงิบๆ พร้อมกับใส่อารมณ์ประกอบตามสไตล์ของเธอไปอย่างนั้น

ความรู้สึกเดิม ๆ ที่ผมอยากทิ้งมันไปก็กลับมาอีกครั้ง อยากปลอบเธอ อยากเอื้อมมือไปขยี้หัวเธอ บอกให้เธอหยุดบ่น

ปัญหามีอยู่แค่สองอย่างคือ หนึ่ง เธอไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ และ สอง ผมกับเธอตอนนี้เราไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว

รู้สึกเหงาขึ้นมาทันที – เหงาทั้ง ๆ ที่กำลังคุยอยู่กับคนที่คิดถึงที่สุดอยู่นั่นแหละ – เป็นความรู้สึกที่แย่ทีเดียว

รถเมล์จอด บทสนทนาก็จบ ไม่รู้ว่าเพราะหมดเรื่องคุยพอดี หรือว่าเธอแค่อยากคุยเป็นเพื่อนผมจนกว่าจะลงจากรถเมล์

เอ่ยปากลา บอก happy birth day เธออีกครั้ง

สุขสันต์วันเกิดนะครับ……