My Empty World

Sunday, September 04, 2005

The Gang (and TheHuts)

สุดท้ายกระผมก็ถูก(จับตัว) ไปนับรวมกันเป็นแก็งค์กับเค้าจนได้
เป็นแก็งค์ที่เรียน mba ด้วยกัน – และแน่นอน เป็นเด็กวิดวะล้วน ๆ –

สมาชิกมี พี่โชค-พี่ใหญ่ กับพี่ต้น-เสธ. ชาคริต เกียร์26 ,
มีผมเกียร์27,
ไอ้แอม-ประธานฮา ไอ้เก๋-แฮร์รี่ เกียร์ 29
แล้วก็ไอ้พีทกับไอ้(น้อง)ขวัญเกียร์30
เป็นทีมป่วนประเภทชายล้วน(บวกอีกหนึ่งสาวที่เกือบเป็นชาย)ส่งเข้าประกวด

ตามสไตล์ของเด็กวิดวะคือต้องนั่งหลังห้อง - ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เราไม่ได้กำลังเรียนวิดวะ แต่มันก็เป็นความเคยชิน...

การ์ตูนเรื่อง โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ ได้กล่าวเอาไว้ว่า “ผู้ใช้แสตนด์ ย่อมดึงดูดผู้ใช้แสตนด์ด้วยกัน” ฉันใดก็ฉันนั้น เด็กวิดวะ ย่อมดึงดูดเด็กวิดวะด้วยกัน ผมก็เลยโดนพลังแห่งด้านมืด (dark side of the force) ดึงจากที่นั่งแถวกลาง ๆ ห้องมานั่งหลังห้องด้วยกัน กับไอ้พวกแก๊งค์นี้

หน้าที่หลักของเราคือแซวเพื่อน ๆ (เวลาพลาด) และแซวอาจารย์(เวลาเผลอ) – อย่าคิดว่าของแบบนี้จะมีแต่ตอน ป.ตรี


เวลาทำงานกลุ่ม เราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน จะว่าเพราะไม่มีกลุ่มไหนรับเราไปเข้ากลุ่มแล้วก็หาไม่ ถึงกับมีบางกลุ่มส่งตัวแทนมาเจรจาขอยืมตัวสมาชิกไปเข้ากลุ่ม นัยว่าความคิดอันแสนจะครีเอทีฟอย่างเราเป็นที่ต้องการของตลาด – แต่เราก็เล่นตัว ไม่ยอมส่งใครไป (ยกเว้นกรณีพี่ต้น ที่อัปเปหิตัวเองไปเพราะหัวใจร่ำร้องหาน้องสาวที่อยู่อีกกลุ่มหนึ่ง)

แต่ข้อดีของการรวมกลุ่มกันของพวกวิดวะด้วยกันคือ ไม่ต้องเท้าความ พูดมาก เยิ่นเย้อ อารัมภบทให้เหนื่อย อาจารย์ให้งานมาเราก็ทำเลย ไม่ต้องดูอารมณ์ของแต่ละคนในทีม ถ้าไม่พอใจความเห็นของใครก็บอกกันตรง ๆ ไม่ต้องกลัวใครจะงอน เถียงกันด้วยเหตุด้วยผลจริง ๆ

งานเสร็จไว พอใจกันทุกฝ่าย – งานเป็นแบบเอามันเข้าว่า....เฮฮากันไว้ก่อน

ยกเว้นถ้างานพวกบัญชี หรือ มาร์เกตติ้งมา พวกเราก็อึ้งหมู่ รับประทานเหมือนกัน....จะไปขอยืมตัวพวกบัญชีมาชั่วคราวก็ไม่ได้ เล่นตัวไว้ซะจนพวกเขาหมั่นไส้

แต่ตอนนี้เริ่มเห็นข้อเสียราง ๆ แล้วว่า เพราะพวกเราฮากันมาก งานกลุ่มที่อาจารย์สั่งไว้เป็นชิ้นใหญ่และให้เวลาทำนาน ๆ เลยไม่ค่อยเดิน

งานที่ว่าคือการคิดค้นสินค้าอะไรขึ้นมาซักอย่าง แล้วก็วางแผนการตลาด (โดยใช้ทฤษฏีที่เรียนมา support) เหลืออีกสามอาทิตย์ก็จะต้องส่งแล้ว พวกเราก็ยังเอ้อระเหยลอยชายกันอยู่ โปรเจคยังคงเป็นอากาศ ลอยตุ๊บป่องไปมา...

เมื่อวานพี่เอก ชาดิต นัดประชุมเชียร์ผองพี่น้องที่ทำงานบริษัท ด้วยกัน นัยว่าไม่ได้ชนแก้วด้วยกันมานาน (เดี๋ยวข้อมือฝืด ว่างั้น)
พอดีกับพี่โชคกับไอ้แอม แห่งแก๊งขิกคลิ๊กคลิกกรุ๊ป ก็นัดประชุมเชียร์เหมือนกัน ที่วอร์มอัพ

ด้วยความที่ผมเป็นสมาชิกของทั้งสองกลุ่ม และไม่อยากให้ใครเสียน้ำใจ ....ก็เลยไม่ไปมันซักที่เลย กลับบ้านมา แล้วออกไปซื้อของที่โลตัส แล้วก็กลับบ้านนอน

ในบางครั้ง...การไม่เลือกอะไรเลย ก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดกระมัง...

0 Comments:

Post a Comment

<< Home