The Gang (and TheHuts)
สุดท้ายกระผมก็ถูก(จับตัว) ไปนับรวมกันเป็นแก็งค์กับเค้าจนได้
เป็นแก็งค์ที่เรียน mba ด้วยกัน – และแน่นอน เป็นเด็กวิดวะล้วน ๆ –
สมาชิกมี พี่โชค-พี่ใหญ่ กับพี่ต้น-เสธ. ชาคริต เกียร์26 ,
มีผมเกียร์27,
ไอ้แอม-ประธานฮา ไอ้เก๋-แฮร์รี่ เกียร์ 29
แล้วก็ไอ้พีทกับไอ้(น้อง)ขวัญเกียร์30
เป็นทีมป่วนประเภทชายล้วน(บวกอีกหนึ่งสาวที่เกือบเป็นชาย)ส่งเข้าประกวด
ตามสไตล์ของเด็กวิดวะคือต้องนั่งหลังห้อง - ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เราไม่ได้กำลังเรียนวิดวะ แต่มันก็เป็นความเคยชิน...
การ์ตูนเรื่อง โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ ได้กล่าวเอาไว้ว่า “ผู้ใช้แสตนด์ ย่อมดึงดูดผู้ใช้แสตนด์ด้วยกัน” ฉันใดก็ฉันนั้น เด็กวิดวะ ย่อมดึงดูดเด็กวิดวะด้วยกัน ผมก็เลยโดนพลังแห่งด้านมืด (dark side of the force) ดึงจากที่นั่งแถวกลาง ๆ ห้องมานั่งหลังห้องด้วยกัน กับไอ้พวกแก๊งค์นี้
หน้าที่หลักของเราคือแซวเพื่อน ๆ (เวลาพลาด) และแซวอาจารย์(เวลาเผลอ) – อย่าคิดว่าของแบบนี้จะมีแต่ตอน ป.ตรี
เวลาทำงานกลุ่ม เราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน จะว่าเพราะไม่มีกลุ่มไหนรับเราไปเข้ากลุ่มแล้วก็หาไม่ ถึงกับมีบางกลุ่มส่งตัวแทนมาเจรจาขอยืมตัวสมาชิกไปเข้ากลุ่ม นัยว่าความคิดอันแสนจะครีเอทีฟอย่างเราเป็นที่ต้องการของตลาด – แต่เราก็เล่นตัว ไม่ยอมส่งใครไป (ยกเว้นกรณีพี่ต้น ที่อัปเปหิตัวเองไปเพราะหัวใจร่ำร้องหาน้องสาวที่อยู่อีกกลุ่มหนึ่ง)
แต่ข้อดีของการรวมกลุ่มกันของพวกวิดวะด้วยกันคือ ไม่ต้องเท้าความ พูดมาก เยิ่นเย้อ อารัมภบทให้เหนื่อย อาจารย์ให้งานมาเราก็ทำเลย ไม่ต้องดูอารมณ์ของแต่ละคนในทีม ถ้าไม่พอใจความเห็นของใครก็บอกกันตรง ๆ ไม่ต้องกลัวใครจะงอน เถียงกันด้วยเหตุด้วยผลจริง ๆ
งานเสร็จไว พอใจกันทุกฝ่าย – งานเป็นแบบเอามันเข้าว่า....เฮฮากันไว้ก่อน
ยกเว้นถ้างานพวกบัญชี หรือ มาร์เกตติ้งมา พวกเราก็อึ้งหมู่ รับประทานเหมือนกัน....จะไปขอยืมตัวพวกบัญชีมาชั่วคราวก็ไม่ได้ เล่นตัวไว้ซะจนพวกเขาหมั่นไส้
แต่ตอนนี้เริ่มเห็นข้อเสียราง ๆ แล้วว่า เพราะพวกเราฮากันมาก งานกลุ่มที่อาจารย์สั่งไว้เป็นชิ้นใหญ่และให้เวลาทำนาน ๆ เลยไม่ค่อยเดิน
งานที่ว่าคือการคิดค้นสินค้าอะไรขึ้นมาซักอย่าง แล้วก็วางแผนการตลาด (โดยใช้ทฤษฏีที่เรียนมา support) เหลืออีกสามอาทิตย์ก็จะต้องส่งแล้ว พวกเราก็ยังเอ้อระเหยลอยชายกันอยู่ โปรเจคยังคงเป็นอากาศ ลอยตุ๊บป่องไปมา...
เมื่อวานพี่เอก ชาดิต นัดประชุมเชียร์ผองพี่น้องที่ทำงานบริษัท ด้วยกัน นัยว่าไม่ได้ชนแก้วด้วยกันมานาน (เดี๋ยวข้อมือฝืด ว่างั้น)
พอดีกับพี่โชคกับไอ้แอม แห่งแก๊งขิกคลิ๊กคลิกกรุ๊ป ก็นัดประชุมเชียร์เหมือนกัน ที่วอร์มอัพ
ด้วยความที่ผมเป็นสมาชิกของทั้งสองกลุ่ม และไม่อยากให้ใครเสียน้ำใจ ....ก็เลยไม่ไปมันซักที่เลย กลับบ้านมา แล้วออกไปซื้อของที่โลตัส แล้วก็กลับบ้านนอน
ในบางครั้ง...การไม่เลือกอะไรเลย ก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดกระมัง...
เป็นแก็งค์ที่เรียน mba ด้วยกัน – และแน่นอน เป็นเด็กวิดวะล้วน ๆ –
สมาชิกมี พี่โชค-พี่ใหญ่ กับพี่ต้น-เสธ. ชาคริต เกียร์26 ,
มีผมเกียร์27,
ไอ้แอม-ประธานฮา ไอ้เก๋-แฮร์รี่ เกียร์ 29
แล้วก็ไอ้พีทกับไอ้(น้อง)ขวัญเกียร์30
เป็นทีมป่วนประเภทชายล้วน(บวกอีกหนึ่งสาวที่เกือบเป็นชาย)ส่งเข้าประกวด
ตามสไตล์ของเด็กวิดวะคือต้องนั่งหลังห้อง - ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เราไม่ได้กำลังเรียนวิดวะ แต่มันก็เป็นความเคยชิน...
การ์ตูนเรื่อง โจโจ้ ล่าข้ามศตวรรษ ได้กล่าวเอาไว้ว่า “ผู้ใช้แสตนด์ ย่อมดึงดูดผู้ใช้แสตนด์ด้วยกัน” ฉันใดก็ฉันนั้น เด็กวิดวะ ย่อมดึงดูดเด็กวิดวะด้วยกัน ผมก็เลยโดนพลังแห่งด้านมืด (dark side of the force) ดึงจากที่นั่งแถวกลาง ๆ ห้องมานั่งหลังห้องด้วยกัน กับไอ้พวกแก๊งค์นี้
หน้าที่หลักของเราคือแซวเพื่อน ๆ (เวลาพลาด) และแซวอาจารย์(เวลาเผลอ) – อย่าคิดว่าของแบบนี้จะมีแต่ตอน ป.ตรี
เวลาทำงานกลุ่ม เราก็อยู่กลุ่มเดียวกัน จะว่าเพราะไม่มีกลุ่มไหนรับเราไปเข้ากลุ่มแล้วก็หาไม่ ถึงกับมีบางกลุ่มส่งตัวแทนมาเจรจาขอยืมตัวสมาชิกไปเข้ากลุ่ม นัยว่าความคิดอันแสนจะครีเอทีฟอย่างเราเป็นที่ต้องการของตลาด – แต่เราก็เล่นตัว ไม่ยอมส่งใครไป (ยกเว้นกรณีพี่ต้น ที่อัปเปหิตัวเองไปเพราะหัวใจร่ำร้องหาน้องสาวที่อยู่อีกกลุ่มหนึ่ง)
แต่ข้อดีของการรวมกลุ่มกันของพวกวิดวะด้วยกันคือ ไม่ต้องเท้าความ พูดมาก เยิ่นเย้อ อารัมภบทให้เหนื่อย อาจารย์ให้งานมาเราก็ทำเลย ไม่ต้องดูอารมณ์ของแต่ละคนในทีม ถ้าไม่พอใจความเห็นของใครก็บอกกันตรง ๆ ไม่ต้องกลัวใครจะงอน เถียงกันด้วยเหตุด้วยผลจริง ๆ
งานเสร็จไว พอใจกันทุกฝ่าย – งานเป็นแบบเอามันเข้าว่า....เฮฮากันไว้ก่อน
ยกเว้นถ้างานพวกบัญชี หรือ มาร์เกตติ้งมา พวกเราก็อึ้งหมู่ รับประทานเหมือนกัน....จะไปขอยืมตัวพวกบัญชีมาชั่วคราวก็ไม่ได้ เล่นตัวไว้ซะจนพวกเขาหมั่นไส้
แต่ตอนนี้เริ่มเห็นข้อเสียราง ๆ แล้วว่า เพราะพวกเราฮากันมาก งานกลุ่มที่อาจารย์สั่งไว้เป็นชิ้นใหญ่และให้เวลาทำนาน ๆ เลยไม่ค่อยเดิน
งานที่ว่าคือการคิดค้นสินค้าอะไรขึ้นมาซักอย่าง แล้วก็วางแผนการตลาด (โดยใช้ทฤษฏีที่เรียนมา support) เหลืออีกสามอาทิตย์ก็จะต้องส่งแล้ว พวกเราก็ยังเอ้อระเหยลอยชายกันอยู่ โปรเจคยังคงเป็นอากาศ ลอยตุ๊บป่องไปมา...
เมื่อวานพี่เอก ชาดิต นัดประชุมเชียร์ผองพี่น้องที่ทำงานบริษัท ด้วยกัน นัยว่าไม่ได้ชนแก้วด้วยกันมานาน (เดี๋ยวข้อมือฝืด ว่างั้น)
พอดีกับพี่โชคกับไอ้แอม แห่งแก๊งขิกคลิ๊กคลิกกรุ๊ป ก็นัดประชุมเชียร์เหมือนกัน ที่วอร์มอัพ
ด้วยความที่ผมเป็นสมาชิกของทั้งสองกลุ่ม และไม่อยากให้ใครเสียน้ำใจ ....ก็เลยไม่ไปมันซักที่เลย กลับบ้านมา แล้วออกไปซื้อของที่โลตัส แล้วก็กลับบ้านนอน
ในบางครั้ง...การไม่เลือกอะไรเลย ก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดกระมัง...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home