บันทึกในตอนเช้า..

วันนี้ตื่นมานั่งเขียนบันทึกแต่เช้า

วันอาทิตย์ที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2548 วันที่ท้องฟ้าสดใส

ผมตื่นตั้งแต่ตีห้า มาอาบน้ำ จริง ๆ ไม่ใช่เพราะเกิดขยันอะไรขึ้นมา เพียงแต่ว่าวันนี้เป็นวันกำหนดส่ง Reading Notes ให้อาจารย์ แล้วผมก็ยังทำสรุปไม่เสร็จเลย เมื่อคืนกว่าจะแยกจากน้องที่จับคู่ทำ reading notes ด้วยกันก็เกือบสองทุ่มแล้ว เมื่อวานสามทุ่ม วันก่อนห้าทุ่ม ที่สำคัญยังมีงานกลุ่มหกคนซึ่งก็ยังไม่เสร็จเลย แต่ reading notes เป็นงานที่ต้องส่งก่อน ทุกคนก็เลยผละจากงานกลุ่มเหมือนนัดกันไว้

รู้สึกว่าการเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย นับวันจะยิ่งดูดเอาพลังชีวิตจากตัวผมออกไปเรื่อย ๆ

หรือจะเป็นที่ตัวผมเอง ที่เครียดไปกับการเรียนและการทำรายงานไปเอง เรียนแล้วก็อยากทำรายงานออกมาให้ดี ทำงานก็อยากให้งานออกมาดี รีบปิด issue ปัญหากับลูกค้าให้ไวที่สุด

รักใครก็รักไปสุดหัวใจซะอย่างนั้น – ทุกวันนี้ก็เลยยังเวิ่นเว้อไม่หายซักที

ตื่นมาตอนเช้ารีบมาอาบน้ำ เปิดคอม เขียนรายงานต่อ แต่ก็ใช้เวลานั่งเหม่อคิดถึงเธอไปซะครึ่งชั่วโมง

อาการคิดถึงเธอตอนเช้า ๆ หลังตื่นนอนยังไม่มีทีท่าว่าจะหายไปง่าย ๆ

วันนี้ก็ครบสองเดือนพอดีที่เราเปลี่ยนจากการเป็นคนรักมาเป็นเพื่อน ถ้าเรายังเป็นคนรักกันอยู่ อาทิตย์หน้าก็จะครบหนึ่งปีพอดีที่เราตกลงเป็นแฟนกัน ผมรู้ว่าเธอคงจำไม่ได้ – หรือก็ไม่จำ คนที่แย่ที่สุดคือคนที่ยังจำมันทุกอย่าง

ตอนที่เธอทำงานที่เดียวกันกับผม ผมใช้เวลาปีกว่า ๆ เดินผ่านโต๊ะทำงานของเธอทุกวัน แต่ไม่กล้าคุยด้วย

จนรู้ว่าเธอกำลังจะลาออก ถึงได้กล้าเข้าไปคุยด้วย

แล้วก็ใช้เวลาอีกหกเดือนพัฒนาจากความเป็นเพื่อน จนเธอยอมรับเป็นแฟน

แล้วผมก็มีช่วงเวลาที่มีความสุขต่อมาอีกสิบเดือนกว่า ๆ – เพื่อที่เธอจะใช้เวลาอีกหนึ่งอาทิตย์ทบทวนว่าจริง ๆ แล้วสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่ผม

แล้วผมก็เวิ่นเว้นมาจนถึงตอนนี้ สองเดือนพอดี แล้วก็ไม่รู้ว่าต้องเวิ่นเว้อต่อไปจากนี้อีกกี่เดือน