มหาลัย เหมืองแร่

ไปดูหนังมาอีกแล้ว

รู้สึกตัวเองเหมือนกันว่าช่วงนี้จะไปดูหนังบ่อยมาก(ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน) สี่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมดูหนังเฉลี่ยแล้วอาทิตย์ละรอบ (ไม่นับพวก VCD ที่ไปเช่ามาอาทิตย์ละสองสามเรื่อง)

13 พค ไปดูเรื่อง Kingdom of Heaven
20 พค ไปดูเรื่อง STAR WARS Episode III : Revenge of the Sith
28 พค ไปดู STAR WARS รอบสอง
3 มิถุนายน (วันนี้) ก็เพิ่งไปดูมาอีกเรื่อง “มหาลัย เหมืองแร่”

เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่อ่านหนังสือแล้วอยากให้ทำเป็นหนังมานานแล้ว เป็นความบังเอิญที่เมื่อหลายปีก่อน(อาจจะถึงสิบปีก่อน) เคยไปเก็บหนังสือเก่า ๆ มาอ่าน เป็นหนึ่งในชุดเหมืองแร่ของอาจินต์ ชื่อเล่มว่าไอ้ไข่ - ตอนนั้นแยกขายเป็นเล่มเดี่ยว (เสียดายที่ป่านนี้ไม่รู้หายไปไหน) แล้วก็ชอบ ติดใจ สนุกไปกับสำนวนเขียนและเรื่องราวที่เกิดขึ้นในเหมืองแร่แห่งนั้น

จนได้โอกาสซื้อเป็นรูปเล่มแบบรวมเต็ม ๆ ที่สัปดาห์ห้องสมุดมอชอเมื่อสามปีก่อน

เมื่อคุณจิระ มะลิกุล เอามาทำเป็นหนังอีก ก็ไม่พลาดที่จะไปดู

แล้วก็สุขใจ ชื่นใจที่เห็นตัวละครที่เคยอ่านเอาไว้ในหนังสือออกมามีชีวิตโลดโผนอย่างที่เคยจินตนาการไว้ อาจินต์ ไอ้ไข่ นายฝรั่ง พี่จอน พี่ก้อง พี่เหว็ง โกต๋อง และอีกหลาย ๆคน

เป็นหนังที่ทำออกมาได้ดีมาก(ในความคิดของผม) กระชับและได้ใจความถึงแม้จะตัดรายละเอียดและตัวละครบางตัวออกไปบ้าง เป็นหนึ่งในหนังไม่กี่เรื่องที่ไม่ทำให้อารมณ์ของคนที่อ่านหนังสือแล้วมาดูหนังต้องเสียอารมณ์อย่างหนังหลาย ๆ เรื่องที่เคยดูมา

ดูหนังแล้วก็อิน แล้วก็คิดไปเรื่อยเปื่อย

เรื่องราวคลาสสิคในยุคเก่า ๆ ยุคที่คนรักเมื่อห่างไกลกันสิ่งที่ทำได้คือเขียนจดหมายถึงกัน ความยากลำบากในการติดต่อสื่อสารของคนสองคนกลายเป็นสิ่งที่ทำให้ความรักของคนในสมัยก่อนยืนยาวกว่าในสมัยนี้หรือเปล่า

จดหมายที่ใช้เวลาเดินทางอย่างน้อยสามวันจากคนหนึ่งถึงอีกคนหนึ่ง และใช้เวลาอีกสามวันเพื่อรอจดหมายตอบกลับ มันอาจดูมีคุณค่ามากกว่าเสียงโทรศัพท์ หรือ แม้แต่อีเมล์ คนเราสมัยนี้รักกันง่ายและเลิกกันเร็วเพราะมีสิ่งเหล่านี้เป็นปัจจัยด้วยหรือเปล่า….

อยากดูเรื่องนี้อีก แต่คงต้องรอให้ลงเป็นแผ่นแล้วค่อยไปหาซื้อมาเก็บไว้ ปกติผมเป็นคนที่เมื่อได้อ่านหนังสือดี ๆ แล้วก็อยากให้คนอื่นได้อ่านบ้าง เมื่อได้ดูหนังดี ๆ แล้วก็อยากไปชวนให้คนอื่นมาดูบ้าง แต่กับหนังเรื่องนี้ อยากทำมากกว่านั้น คืออยากเอาหนังสือให้ยืม แล้วก็ชวนให้ไปดูหนังต่อเลย

ไปดูกันห้าคน ไปกับไอ้ก่อ กระแต(แฟนไอ้ก่อ) เจี๊ยบ ขิม แล้วก็ผม เลิกงานแล้วก็นั่งรถตู้จากโรงงานมาลงที่โรบินสัน แอร์พอร์ต ช่วงนี้ไปไหนมาไหนกับพวกนี้บ่อยมาก หวังว่าพวกมันคงยังไม่เบื่อและก็หน่ายผมไปซะก่อน

ดูหนังแล้วก็กลับบ้าน พรุ่งนี้ต้องไปเรียนหนังสืออีกแล้ว