เนื้อย่าง เนื้อย่าง

วันนี้เลิกงานแล้วพี่เอกชวนกันไปกินหมูกระทะ

หลังจากชวนกันไปชวนกันมาหลายคนก็มาจบลงที่สมาชิกสามคน พี่เอก ผม และไอ้ก่อ

ตอนแรกเข้าใจว่าจะเป็นหมูกระทะทั่วไป ๆ หัวละแปดสิบ เก้าสิบบาท แต่พี่เอกพาไปกินเนื้อกะทะซูซูรัน เป็นร้านขายเนื้อกระทะที่อยู่แถว ๆ โรบินสัน แอร์พอร์ทพลาซ่า

เคยมีคนหลายคนไปกินที่ร้านนี้แล้วกลับมาบ่นว่าไม่อร่อย แถมยังแพงเกินเหตุ(หัวละร้อยกว่าบาท) แต่พอพี่เอกพาไปลองกินวันนี้แล้ว อยากบอกว่า น่าสงสารผู้คนเหล่านี้ มีโอกาสมายืนอยู่บนสวรรค์ แต่กลับไม่มีปัญญาเปิดประตูสวรรค์เข้าไป

คิดว่าคนส่วนใหญ่เข้ามาแล้วคงสั่งบุฟเฟต์หัวละร้อยบาท ที่จะมีเนื้อแดงบริการฟรี และก็คงตักพวก เนื้อไก่ เนื้อปลา ไส้กรอก หอยแมลงภู่ ผัก และอื่น ๆ เข้าไปด้วย แต่สำหรับพวกเรา ยอมจ่ายแพงกว่าอีกนิด (คนละร้อยแปดสิบ) ก็จะได้กินเนื้อคัดแบบพิเศษ (ที่ร้านเรียกว่าเนื้อลาย) เป็นเนื้อที่มีมันแทรกกระจายอยู่ในชั้นเนื้อ ลองนึกสภาพเนื้อแดง ๆ ที่มีริ้วของไขมันสีขาว ๆ สลับอยู่กระจัดกระจาย เอามาแล่บาง ๆ ใช้ตะเกียบคีบวางแหมะลงไปบนเตาเหล็กที่ร้อนฉ่า ไขมันก็ละลายอย่างรวดเร็วออกมาเคลือบผิวเนื้อที่กำลังสุกได้ที่ส่งกลิ่นหอมฉุย วางเนื้อลงไปบนผิวเตา พลิกเนื้อกลับไปกลับมาสักสองที ก็จะได้กินเนื้อย่างสุดอร่อย จะกินพร้อมน้ำจิ้ม หรือ กินเปล่า ๆ ก็อร่อยไม่แพ้กัน
(คนไม่กินเนื้อคงนึกภาพตามไม่ออก)

ขอบคุณครับพี่เอกที่แนะนำสิ่งดี ๆ ให้กับผม
เรากินกันไปสามจานใหญ่ ๆ (ตกว่ากินกันคนละจาน) ก็เริ่มอิ่ม เพราะเน้นแต่เนื้อ ไม่เน้นผัก ไม่เน้นเครื่องเคียงที่จะมาตัดกำลัง

กินกันไป เราก็คุยกันไปเรื่องเรื่อยเปื่อย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่ทำงาน เรื่องนู้นเรื่องนี้ ลามไปถึงเรื่องที่ทำงานเก่า เพราะเราสามคนเคยทำงานอยู่ที่เดียวกัน ต่างคน ต่างความเห็น ต่างมุมมอง

เสร็จจากเนื้อกระทะ ก็แวะไปที่หอไอ้ก่อต่ออีก ไปนั่งจิบอะไรเย็น ๆ คุยกันต่อสามคนบนห้องไอ้ก่อ เนื้อหาก็ยังคงเป็นเรื่องเดิม ๆ คุยกันถึงเรื่องเก่า ๆ ที่ทำงานเก่า แต่ก็นั่นแหละ ช่วงเวลาแห่งความสุขในวันเก่า ๆ มันผ่านไปแล้ว ทำได้อย่างดีก็แค่จดจำและเก็บเอามาพูดถึงในวันที่ผ่านไป

กว่าผมและพี่เอกจะออกจากห้องไอ้ก่อก็สี่ทุ่มครึ่งกว่า ๆ แล้ว พี่เอกขับรถแวะไปส่งผมที่บ้าน

เข้าบ้านมา เหลือบดูนาฬิกา ห้าทุ่มสิบห้าแล้ว ใจผมมันเรียกร้องให้โทรหาเธอ แค่อยากได้ยินเสียง แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง ป่านนี้เธออาจจะนอนและปิดโทรศัพท์ไปแล้วก็ได้

สุดท้ายสมองก็แพ้หัวใจ ผมโทรหาเธอ เธอยังไม่ปิดเครื่อง แต่ก็ไม่ได้รับสาย

ไม่อยากคิดว่าเธอกำลังเปิดเครื่องไว้รอเขาโทรมา หรือตอนนี้กำลังโทรคุยกับเขาอยู่ ก็ได้แต่บอกตัวเองว่าวันนี้มันไม่เหมือนวันที่ผ่านมาแล้ว

ทำใจนะ…ทำใจ…..