คืนฝนตก

ฝนตก
ฝนตกอีกแล้ว มันเริ่มมาตั้งแต่ตอนเย็นตอนเรากำลังกลับบ้าน จากตกปรอย ๆ แถว ๆ ลำพูน มันก็เริ่มหนักขึ้นเมื่อมาถึงเชียงใหม่

พี่โชคจอดรถให้ลงที่เดิม โชคดีที่วันนี้ผมติดเอาร่มมาด้วย กางร่มแล้วก็เดินกลับบ้านต่อ

ฝนตกเปาะแปะ เปาะแปะ เดินกางร่มอยู่ข้างถนนคนเดียว

อีกแล้ว เธอมาอยู่ในสมองผมอีกแล้ว

คิดถึงตอนลอยกระทง คืนที่ฝนตก เราก็ยังอุตส่าห์กางร่มเดินฝ่าฝน ย่ำบนถนนเปียก ๆไปลอยกระทงด้วยกัน ตอนลอยกระทงผมขอให้ความรักของเราเป็นอย่างนี้ตลอดไป ผมไม่รู้เธอขออะไร แต่พอเราปล่อยกระทงออกไป มันลอยไปติดกอวัชพืชน้ำ ฝนตก เทียนในกระทงดับ เธอบ่นอุบ แต่ผมบอกเธอว่า อย่างน้อยเราก็ติดอยู่ด้วยกันไปตลอดไง

คิดถึงตอนคืนวันงานแต่งงานพี่เจีย หลังเลิกงาน ผมขับรถไปส่งเธอที่ลำพูน ฝนตกหนัก ผมขับรถ เธอม่อยหลับไป ผมขับรถไป กุมมือเธอ ผลัดกับชำเลืองมามองดูหน้าเธอตอนหลับ ทั้งรถเงียบ มีแต่ฝนตก เสียงที่ปัดน้ำฝนทำงาน เป็นช่วงเวลาแห่งความสุข ตอนนั้นนึกอยากให้บ้านเธออยู่ซักลำปาง จะได้มีเวลาอยู่ด้วยกันอย่างนี้นาน ๆ

จริง ๆ ผมเป็นชอบเวลาฝนตก แต่มีข้อแม้ว่าผมต้องอยู่ในที่ร่มและแห้ง ที่สำคัญต้องไม่มีธุระไปไหน แล้วผมก็จะปล่อยเวลานั่งดูเม็ดฝนกระทบใบไม้ กระทบกระจก หรืออะไรก็แล้วแต่ เสียงฝนตกเหมือนเป็นท่วงทำนองทำให้ใจสงบดีพิลึก

เพียงแต่คืนนี้ ท่วงทำนองนี้มันทำให้ผมย้อนคิดไปถึงวันเก่า ๆ อย่างช่วยไม่ได้

ห้าทุ่มกว่าแล้ว

ฝนเพิ่งหยุดตกไปเมื่อสักพัก อากาศเย็นขึ้นมาทีเดียว คืนนี้คงนอนห่มผ้าอุ่นพิลึก หยิบหนังสือที่อ่านค้างไว้มาอ่านต่อ คงช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย

พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนอีกแล้วสิ